Σε ουσιαστικές απορίες σχετικά με τον νόμο για τον ακατάσχετο τραπεζικό λογαριασμό για οφειλές προς το Δημόσιο, απαντήσαμε στη συζήτησή μας σήμερα το πρωί στην ραδιοφωνική εκπομπή των Τάκη Χατζή και Γιώργου Ευγενίδη.
Υπάρχει ένα πρόβλημα με την ερμηνεία του νόμου καθώς εκεί αναφέρεται ότι ένας μισθωτός ή συνταξιούχος που είναι οφειλέτης του δημοσίου θεμελιώνεται το ακατάσχετο του μισθού ή της σύνταξης μέχρι του ύψους των 1.250€ και το υπερβάλλων είναι κατασχετό. Εδώ, όμως, παρατηρείται το εξής πρόβλημα, στην ερμηνεία του νόμου μία κοινωνικά άδικη πρακτική σύμφωνα με την οποία ο σκοπός του νομοθέτη είναι να κατοχυρώσει και να προστατέψει το ελάχιστο απαραίτητο ποσό για τη διαβίωση του μισθωτού ή συνταξιούχου οφειλέτη του δημοσίου, δηλαδή τα 1.250€, άρα αυτό πρέπει να του καταβάλλεται για να ζήσει ο άνθρωπος, εδώ τι γίνεται;
Παράδειγμα:
Αν ο συνταξιούχος δικαιούται 1530€ μετά την αφαίρεση των ασφαλιστικών εισφορών, υπάρχει ένας φόρος που παρακρατείται 244€. Το Δημόσιο λοιπόν τι λέει;Ο συνταξιούχος δικαιούται 1530€ η σύνταξη + 244€ ο φόρος ππου αντιστοιχεί είναι 1774€ άρα από τα 1250€ που είναι κατοχυρωμένα περισσεύουν 524€ να σου παρακρατήσω αλλά η παρακράτηση αυτή γίνεται επί του καταβαλλόμενου μεικτού ποσού 1.530€ άρα τελικά παίρνει 1.000€ ο συνταξιούχος και όχι 1.250€
Γιατί παρατηρείται στην ερμηνεία του νόμου μία κοινωνικά άδικη πρακτική;
Αν ο μισθωτός ή συνταξιούχος δεν ξοδέψει όλο το μισθό του ένα μήνα και έχει αφήσει για παράδειγμα 500€ και μπει ο επόμενος μισθός ή η επόμενη σύνταξη, το Δημόσιο παρακρατεί το υπερβάλλον ποσό των 1.250€, ενώ μπορεί ο μισθωτός ή ο συνταξιούχος να το κάνει για αποταμίευση.
