Η υπόθεση του Δημήτρη Λιγνάδη όσο και οι υπόλοιπες υποθέσεις αναμφισβήτητα φωτίζουν έναν κόσμο αθέατο, γνωστό σε πολλούς, και δυστυχώς συγκαλυπτόμενος που λειτουργεί στον αντίποδα είτε του αθλητικού πνεύματος είτε της τέχνης και του πολιτισμού.
Ο νόμος όσο αφορά το θέμα του βιασμού με την υπόθεση ότι είναι αληθή όσα έχουν καταγγελθεί δεν κάνει διάκριση -είτε δεν υιοθετεί- μία επιβαρυντική περίσταση όταν αφορά ανήλικους.
Δεν υπάρχει διάκριση. Τιμωρείται με κάθειρξη και η μόνη διάκριση που γίνεται είναι αν έγινε το αδίκημα από έναν ή περισσότερους δράστες που ενεργούσαν από κοινού όπου επιβάλλεται κάθειρξη τουλάχιστον 15 χρόνια. Αν υπάρχει θάνατος σαν συνέπεια του παθόντος έχεις ισόβια ή πρόσκαιρη κάθειρξη 10 ετών.
Αυτό θα πρέπει να αναμορφωθεί. Θα έπρεπε να υπάρχει ξεχωριστό αδίκημα. Όπως και το χρονικό πλαίσιο της παραγραφής.
Ακούστε ολόκληρη την συζήτηση μας!
