Στο πτωχευτικό νομοσχέδιο και τη δεύτερη ευκαιρία αναφερθήκαμε στον Alpha 98,9 και το «Ραντάρ», με τους Τάκη Χατζή και Δήμο Βερύκιο καθώς και στα «κενά» που παρατηρούνται και πρέπει να διευθετηθούν.
Σε «θετική κατεύθυνση» κινείται το πτωχευτικό νομοσχέδιο που συζητιέται εδώ και καιρό, σύμφωνα με την Ιωάννα Καλαντζάκου, η οποία ωστόσο παρατήρησε «κενά» και βελτιώσεις που πρέπει να γίνουν και αφορούν κυρίως τους εκπροσώπους των εταιριών.
«Το σχέδιο αυτό λέγεται Κώδικας Διευθέτησης Οφειλών και Παροχής Δεύτερης Ευκαιρίας. Επιχειρείται με αυτό το νομοσχέδιο μια τομή στο πτωχευτικό Δίκαιο. Τα δύο σημαντικά σημεία είναι αφενός να υπάρχει η δυνατότητα πτώχευσης και σε φυσικά πρόσωπα που δεν έχουν εμπορική ιδιότητα, όπως συνέβαινε μέχρι σήμερα και αφετέρου, οι αποτυγχάνοντες οικονομικά…» τόνισε αρχικά η δικηγόρος στον Alpha 98,9 και το «Ραντάρ», με τους Τάκη Χατζή και Δήμο Βερύκιο και συνέχισε:
«Ένας ελεύθερος επαγγελματίας, ένας ιδιώτης, μια νοικοκυρά, ο οποιοσδήποτε έχει οφειλές και αποτύχει οικονομικά, μπορεί να περάσει από το στάδιο της πτώχευσης, εφόσον δεν καταφέρει να κάνει την προληπτική αναδιάρθρωση των οφειλών, γιατί δίνεται αυτή η δυνατότητα μέσα από το νομοσχέδιο, γιατί ενοποιούνται όλες οι πλατφόρμες και ο νόμος Κατσέλη και η ρύθμιση των δανείων και τα πάντα σε αυτό το νομοθέτημα. Υπό αυτήν την έννοια είναι πολύ θετική αυτή η κατεύθυνση».
Για το αν υπάρχει πιθανότητα μια επιχείρηση ή ένα φυσικό πρόσωπο να διευθετήσει τα χρέη του χωρίς να πτωχεύσει: «Βεβαίως. Μπορεί να ζητήσει να δρομολογηθεί η διαδικασία συλλογικής ικανοποίησης των πισθωτών μέσω αιτήματος και πλατφόρμας που θα υπάρχει πριν από την πτώχευση. Αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί μετά αν πτωχεύσει, αυτό είναι η δεύτερο τομή, είναι η δυνατότητα απαλλαγής από τα παλιά χρέη».
Για το τι σημαίνει «δεύτερη ευκαιρία»: «Είναι να δοθεί η δυνατότητα στους υπερχρεωμένους, στους οφειλέτες, εφόσον είναι έντιμοι και διαθέσουν όλοι τους την περιουσία στους δανειστές τους να κάνουν μια νέα αρχή, χωρίς να τους βαραίνουν για πάντα τα χρέη του παρελθόντος».
Για τον τρόπο που γίνεται η απαλλαγή: «Είτε κάνει εξωδικαστικά πριν πάει στην πτώχευση, είτε πτωχεύσει και θέλει να απαλλαγεί, γιατί η απαλλαγή γίνεται αυτόματα. Σε έναν χρόνο εφόσον έχεις περιουσία και σε τρία χρόνια εφόσον δεν υπάρχει καμία περιουσία, προκειμένου να ελεγχθεί και να διαπιστωθεί ο λόγος που δεν έχει περιουσία εκείνος που δηλώνει παύση πληρωμών. Συνεπώς, ο έλεγχος επέρχεται με την προσφυγή κάποιου πιστωτή που θα πει στο δικαστήριο ότι δεν πρέπει να απαλλαγεί ο συγκεκριμένος πτωχευμένος, διότι έχει κάνει δόλιες ενέργειες ή απάτες και δεν πρέπει να απαλλαγεί».
Για τις βελτιώσεις που πρέπει να γίνουν: «Πρέπει να γίνουν κάποιες βελτιώσεις προκειμένου να μην είναι κενό γράμμα νόμου η συγκεκριμένη διάταξη. Το σχέδιο έχει μια ανακολουθία στον τρόπο που αντιμετωπίζει τους εκπροσώπους εταιριών ΕΠΕ και ανωνύμων, σε σχέση με τα φυσικά πρόσωπα. Και πραγματικά, ενώ τα φυσικά πρόσωπα, με τις προϋποθέσεις που είπαμε απαλλάσσονται από όλα τα πτωχευτικά χρέη, οι εκπρόσωποι των εταιριών, απαλλάσσονται μόνο από τα χρέη που γεννιούνται μετά την παύση των πληρωμών και έξι μήνες πριν. Δηλαδή για μάξιμουμ τα δυόμιση τελευταία χρόνια. Οι επιχειρήσεις όμως που οδηγούνται σε πτώχευση έχουν πάντα οφειλές που ανατρέχουν σε πολύ μακρότερες χρονικές περιόδους καθώς καμία επιχείρηση δεν παύει τις πληρωμές της αμαχητί, πάντα προηγείται μια παρατεταμένη προσπάθεια διάσωσης. Για παράδειγμα μια εταιρία που πτωχεύει έχει οφειλές στο δημόσιο, στο ΙΚΑ, που είναι ρυθμισμένες σε δόσεις, έχουν όμως γεννηθεί πολύ πριν από την παύση πληρωμών και να μην είναι καν οι τελευταίοι εκπρόσωποι, τότε εκπρόσωποι. Αν οι εκπρόσωποι εφόσον είναι τίμιοι και διαθέσουν όλη την περιουσία της εταιρίας στους δανειστές της, δεν απαλλάσσονται από τα χρέη αυτά, ο νόμος δεν θα πετύχει τον σκοπό του. Η απαλλαγή δηλαδή θα πρέπει να καλύπτει όλο το διάστημα μέχρι την πτώχευση, όπως προβλέπεται και για τα φυσικά πρόσωπα.
Η δεύτερη παρατήρηση είναι ότι στις επιχειρήσεις υπάρχουν εκπρόσωποι που έχουν δώσει εγγύηση προς τις τράπεζες, για τα δάνεια της εταιρίας, γιατί μπορεί να είναι και μέτοχοι. Όταν η εταιρία πτωχεύει, οι εκπρόσωποι βαρύνονται και με αυτές τις εγγυήσεις, γιατί είναι ξεχωριστή αυτή η εγγυητική ευθύνη. Σε αυτήν την περίπτωση θεωρώ ότι θα πρέπει να προβλεφθεί ότι με την εκποίηση της ατομικής περιουσίας, που θα έχουν οι εκπρόσωποι εγγυητές κατά τον χρόνο της πτώχευσης της εταιρίας ή κατά τον χρόνο της απαλλαγής θα απαλλάσσονται από το υπόλοιπο των οφειλών. Δηλαδή αν δεν φτάνει η αξία της τσέπης της ατομικής περιουσίας πρέπει να γίνει μια διαγραφή, εφόσον εξεταστεί ότι δεν είναι δόλιοι. Διαφορετικά θα αναγκάζονται οι εκπρόσωποι των εταιριών να πτωχεύουν ατομικά για να απαλλαγούν από τα χρέη των εταιριών που τους βαραίνουν από τον παρελθόντα χρόνο
Όλα αυτά συζητιούνται πολύ χρόνο και επειδή αυτό το νομοθέτημα έχει πολλές πτυχές, μπορεί αυτό να ξέφυγε. Ένα άλλο κρίσιμο ζήτημα τόσο για τα φυσικά πρόσωπα όσο και για τους εκπροσώπους των εταιριών είναι ότι το σχέδιο νόμου δεν τους απαλλάσσει από χρέη που δημιουργήθηκαν από αδίκημα που τελέστηκε με δόλιο ή βαριά μέλημα. Εδώ πρέπει να διευκρινιστεί ποια είναι τα αδικήματα. Ο δόλος είναι και η απλή γνώση. Αν ο έμπορος που είναι έντιμος και θέτει την περιουσία του στη διάθεση των δανειοληπτών, δεν απαλλάχτηκε από τα χρέη αυτά, η δεύτερη ευκαιρία για αυτόν θα είναι δώρων άδωρων».
