Η πρόσκαιρη “διάσωση” της προσωπικής διαφοράς για τους παλαιούς συνταξιούχους, την οποία η κυβέρνηση –η ίδια που την είχε ψηφίσει– επιχείρησε να προβάλει ως επιτυχία, κατέληξε να αναδείξει για μία ακόμη φορά πόσο τερατώδες είναι το “ασφαλιστικό” σύστημα των νόμων Κατρούγκαλου – Αχτσιόγλου. Ήδη το 2019 θα έχουμε συνταξιούχους “τεσσάρων ταχυτήτων”, που θα λαμβάνουν διαφορετικές συντάξεις παρότι έχουν τις ίδιες ασφαλιστικές προϋποθέσεις, για τον μόνο λόγο ότι συνταξιοδοτήθηκαν σε διαφορετικούς χρόνους. Βαρύτατα αδικημένοι όσοι θα υποβάλουν αίτηση συνταξιοδότησης από την 1η Ιανουαρίου και εξής: θα υποστούν όλες τις περικοπές Κατρούγκαλου χωρίς καμία ελάφρυνση, με αποτέλεσμα η σύνταξη που θα πάρουν να είναι έως και 30% μικρότερη από εκείνη των “παλαιοτέρων”.
Και για τους παλαιούς συνταξιούχους, όμως, η “διάσωση” είναι προσωρινή, ενώ μπορεί να καταργηθεί ανά πάσα στιγμή. Πράγματι, η τροπολογία που προώθησε η κυβέρνηση δεν κατήργησε τον επανυπολογισμό και τη μείωση των συντάξεών τους, αλλά απλώς διατήρησε την “προσωπική διαφορά”, που επρόκειτο να περικοπεί από το 2019. Το ποσό της διαφοράς αυτής, διαφορετικό ανάλογα με το αν συνταξιοδοτήθηκε κανείς πριν από τον νόμο Κατρούγκαλου (δηλαδή πριν από τις 12 Μαΐου 2016) ή κατά τη μεταβατική του περίοδο (Μάιος 2016 – τέλος 2018), θα εξακολουθήσει να τους καταβάλλεται, διατηρεί όμως τον χαρακτηρισμό της “προσωρινής διαφοράς”, που σημαίνει ότι μπορεί να καταργηθεί με νεότερο νόμο, αν τα δημοσιονομικά περιθώρια στενέψουν. Ακόμη όμως και αν δεν καταργηθεί, θα συμψηφιστεί με όποιες αυξήσεις θα δοθούν μετά το 2022 μέχρι να συγκλίνουν οι παλιές με τις νέες συντάξεις. Το ίδιο ακριβώς προβλέπεται για τα οικογενειακά επιδόματα. Η πολυθρύλητη κατάργηση των περικοπών αποδεικνύεται πρόσκαιρη.
Το πλέον τερατώδες, όμως, είναι η διαφορετική αντιμετώπιση που επιφυλάσσει το ασφαλιστικό σύστημα ΣΥΡΙΖΑ σε συνταξιούχους ιδίων ακριβώς προϋποθέσεων ανάλογα με το αν συνταξιοδοτήθηκαν πριν τον Μάιο 2016 ή από τον Μάιο μέχρι τον Δεκέμβριο 2016 ή το 2017 ή το 2018 ή από το 2019 και μετά. Όσο αργότερα συνταξιοδοτήθηκε κανείς, τόσο μικρότερη σύνταξη λαμβάνει (γιατί η “προσωπική διαφορά” είναι μικρότερη), ενώ από το 2019 και μετέπειτα δεν προβλέπεται καμία προσωπική διαφορά – άρα οι μειώσεις κινούνται σε επίπεδα 30%.
Με τον τρόπο αυτό, στον ευτελισμό των συντάξεων από τους νόμους Κατρούγκαλου-Αχτσιόγλου προστίθεται και η διάσταση της εντελώς άδικης –και πρόδηλα αντισυνταγματικής– άνισης μεταχείρισης συνταξιούχων με ακριβώς ίδιες ασφαλιστικές εισφορές και προϋποθέσεις. Οι δικαστικοί κύκλοι προεξοφλούν ήδη την άσκηση σωρείας αγωγών και ενδίκων βοηθημάτων από τους θιγόμενους. Το δε ελληνικό κράτος εμφανίζεται να διαμηνύει στους νυν εργαζόμενους, εκείνους από των οποίων τις κρατήσεις καταβάλλονται οι συντάξεις, ότι είναι θύματα προς εκμετάλλευση, που θα πληρώνουν χωρίς ανταπόδοση.
Πρόκειται για ασφαλιστικό σύστημα – τέρας, που παραβιάζει τη συνταγματική αρχή της ισονομίας και αποθαρρύνει την εργασία και τη δημιουργικότητα. Και αυτά τα χαρακτηριστικά τα ανέδειξε, αντί να τα κρύψει, η περίφημη “επιτυχία” της κυβέρνησης για τη διατήρηση της προσωπικής διαφοράς…
Άρθρο στο capital.gr
